Bewegen met chronische vermoeidheid

Wat is chronische vermoeidheid?

Burn-out-, CVS, ME-, fibromyalgie worden in de medische wetenschap beschouwd als syndromen, ziektebeelden die worden gevormd door niet-objectiveerbare (meetbare) klachten. Of dat werkelijk zo is, dat valt te bediscussiëren, in ieder geval worden de klachten niet aangetoond met gangbare meetmethoden. Over de oorzaken tast men nog in het duister, maar in het algemeen is men het er over eens dat de verschillende vormen van chronische vermoeidheid een voorgeschiedenis hebben waarin langdurige overbelasting (lichamelijk en/of geestelijk) een grote rol speelt.

Burn-out is de algemene term voor chronische vermoeidheid die voornamelijk wordt ingegeven door werkstress. Patiënten die dit ‘etiket’ hebben zijn vaak in relatief korte tijd ‘ingestort’, het is meestal snel duidelijk waar de hoofdoorzaak ligt en het is daarom relatief makkelijk te genezen.

Myalgische Encephalomyelitis , wordt ook wel (in een adem met) Chronisch Vermoeidheidssyndroom of Post Viraal Syndroom genoemd. Er is – zowel in wetenschappelijke kring als in patiëntenkringen – veel discussie over nuanceverschillen en over de naamgeving. Omdat wij dit voor de genezing niet relevant vinden, spreken wij kortweg over ME.

ME wordt meestal gediagnosticeerd aan de hand van een klachtenlijst met symptomen en na uitsluiting van andere aandoeningen door middel van een inwendig onderzoek. Het klachtenpatroon is in de regel ernstiger dan in het geval van Burn-out, maar er zijn weinig verschillen in de aard van de klachten. We praten over de volgende klachten:

• geheugen en/of concentratieproblemen
• slaap waar patiënt niet van uitrust
• gevoelige lymfklieren
• spierpijn
• gewrichtspijn
• hoofdpijn
• malaisegevoel na inspanning dat meer dan 24 uur aanhoudt

Fibromyalgie is al net zo lastig te aan te tonen en kent ongeveer hetzelfde klachtenpatroon als ME; de nadruk ligt in dit geval echter op spier- en gewrichtspijnen. Fybromyalgie staat ook bekend als een vorm van weke-delen reuma.

Overige vormen van chronische vermoeidheid:
Chronische vermoeidheid kan ook als neveneffect van andere ziekten de kop op steken. Het komt ontstaat vaak na de bestrijding van kanker, met bestraling of chemotherapie. Ook als neveneffect is chronische vermoeidheid meestal goed te behandelen. Uiteraard kan dit alleen gebeuren in samenspraak met de behandelend arts.

Revalidatie van en bewegen met chronische vermoeidheid

De revalidatie van chronische vermoeidheid volgens de SevenDees Energy heeft zijn oorsprong in de sportfysiologie en in de behandeling van patiënten die chronische vermoeidheidsverschijnselen vertonen na kankerbestrijdende behandelingen. Met succes paste SevenDees in eerste instantie bij deze patiënten principes uit de sportfysiologie toe. In het kort omvatten deze principes:

• specifieke training in specifieke verbrandingsmodi van het lichaam, gekoppeld aan het doel om maatschappelijk weer goed te kunnen functioneren – nb: door onze speciale meetmethoden hoeft u nooit boven uw kunnen te trainen
• goed herstel (rust) na de training
• verbetering van het ademhalingspatroon

Na deze positieve resultaten kwam Seven Dees in contact met burn-out-, ME-, fibromyalgie-patienten. Omdat er meer overeenkomsten dan verschillen tussen al deze aandoeningen bleken te zijn, konden ook hier diezelfde principes uit de sportfysiologie worden toegepast.Ook onder sporters komt een soort chronische vermoeidheid voor; men spreekt dan meestal van ‘overtraining’.Toen de behandelingen ook succesvol bleken voor deze nieuwe groep, namen wij bij SevenDees Energy aan dat al deze verschillende vormen van chronische vermoeidheid min of meer varianten op dezelfde aandoening zijn. Wij spreken daarom liever van verschillende gradaties van chronische vermoeidheid, dan van daadwerkelijk verschillende soorten.Op die manier zou men burn-out als een mindere gradatie en fibromyalgie als een sterkere gradatie van ME kunnen beschouwen. De overeenkomst tussen al deze vormen ligt in een lichamelijke dan wel geestelijke overbelasting van het lichaam, of een combinatie van beiden. De gradaties kunnen worden onderscheiden op grond van:

• mate van overbelasting die de chronische vermoeidheid veroorzaakt
• duur van de chronische vermoeidheid

Hoewel deze factoren sterk gerelateerd zijn aan de natuurlijke belastbaarheid van de cliënt, is gebleken dat de mate van de belasting en vooral de duur van de chronische vermoeidheid (hoe lang loopt de cliënt er al mee zonder structurele behandeling) bepalend zijn voor de snelheid en het succes van de genezing.

Tot slot

Zoals eerder opgemerkt, ligt het succes van de behandeling ook voor een groot deel aan de betrokkenheid van de cliënt zelf. Omdat de oorzaak van de aandoening vaak uit een complex van factoren bestaat, kunnen er verschillende obstakels liggen die volledige genezing in de weg zitten. In de praktijk blijkt dit echter ook vaak mee te vallen: de fysieke verbetering brengt bijvoorbeeld ook indirect een enorme mentale verbetering mee. Men spreekt in dat geval ook wel van ‘zelfgenezend vermogen’.

Een andere hinderpaal wordt nogal eens onderschat bij genezing van ME en fibromyalgie: omdat de ziekte zich zo sluipend is gaan manifesteren en omdat de patiënt zich daar zo goed en kwaad als dat gaat aangepast heeft, ontstaan moeilijkheden bij terugkeer naar een ‘normaler’ leven. Te denken valt aan herwinnen van arbeidsgeschiktheid en de veranderende omgang met een levenspartner. Deze zaken zijn niet onoverkomelijk, maar het is belangrijk om hier van tevoren bij stil te staan.